Dit thema is al jaren aan de orde en het dreigt zelfs een negatieve bijklank te krijgen. Commercie is immers gelinkt aan het kapitalisme en dus per saldo een ‘vies’ woord binnen een sociaal stelsel. Maar is dat nu écht zo? Of geven we het een makkelijk etiket omdat we het niet wenselijk vinden om ons commercieel te gedragen?
Sociale marketing en “Commercie”
Waar sociale marketing in mijn ogen als “commerciële” marketeer niets meer of minder is dan met de beschikbare middelen (mensen/geld/tijd) de behoefte goed in te vullen, krijgt dit weleens een andere betekenis toegewezen. Men legt het uit als het doorslaan naar winstbejag en verkilling van de zorg. Hier ben ik het fundamenteel niet mee eens.
Wat in mijn ogen wél gebeurt is dat er veel effectiever en efficiënter met de middelen kan worden omgegaan. Dit is overigens niet exclusief voorbehouden aan de zorgsector, je ziet het net zo goed binnen bedrijven. Echter; die hebben een vaak wat dwingendere route naar efficiëntie vanuit winstmaximalisatie en reorganisaties.
Commercie is voor mij, ook in de zorg, het primair focussen op effect en minder op consensus. Democratie heeft namelijk veel goede kanten maar ook risico’s, zoals verspilling en vertraging. Nu moeten we vooral niet doorslaan in de redenering dat alles commerciëler moet, maar we mogen best wel eens goed kijken of we de juiste middelen voor de juiste doelgroep inzetten.
Het is naar mijn mening bijvoorbeeld verspilde moeite als je je communicatie instrumenten breed inzet terwijl je weet dat een groot deel van de markt niet bereikt hoeft te worden. Maar het wordt gedaan om “niemand voor het hoofd te stoten”, en daar sta ik niet achter.
Voorbeeld: gemeentelijke communicatie
Zo waren we recentelijk op een JOGG dag (Jongeren op Gezond Gewicht), die overigens goed georganiseerd en informatief was. In een van de parallelsessies ging het over met welke boodschap je diverse doelgroepen moest benaderen en ontstond het probleem dat ouders met een hoge sociaal economische status (SES) eigenlijk de boodschap niet nodig hadden en dus zich bij de boodschap van de lage SES ouders niet aangesproken zouden voelen. Maar de hoge SES gezinnen hadden in het profiel dat hun kinderen genoeg bewogen en geen obesitas hadden. Dan rijst bij mij de vraag, die echter in de sessie niet opkwam, waarom je überhaupt die groep zou benaderen en je niet alleen op lage SES zou willen richten? Dan heb je én de goede doelgroep, je kunt ze een boodschap geven waar ze iets mee kunnen, plus je verspilt geen resources aan de hoge SES.
Conclusie
Het zal vast in veel gevallen goed gaan maar het geeft wel aan dat we nog veel te leren hebben als het gaat om keuzes maken. Want dat is helaas ook waar commercie mee samenhangt; kiezen. Je kunt namelijk niet alles voor iedereen doen omdat daar de middelen niet voor zijn. Niet in geld, niet in mensen en niet in tijd. Dus wil je écht progressie in je resultaat dan kan het zijn dat je wat minder populair en draagvlak creërend aan de gang moet. Is dat vloeken in de kerk? Ik hoop het niet. Pas als we dat doen zullen écht meer mooie vooruitgang zien.
Geef een reactie